Bij de lezingen van februari

23 februari -  zevende zondag  jaar C

Lucas

Titel

Tekst

16 februari -  zesde zondag  jaar C

Lucas

Titel

Tekst

9 februari -  vijfde zondag  jaar C

Lucas 5,1-11

Ik heb u nodig

Een van de hoofdopdrachten van Jezus lijkt wel 'onderricht', inzonderheid, God kenbaar maken bij de mensen. En dat het fel aanslaat kunnen we aflezen uit de massale belangstelling. Noodgedwongen moet Jezus zelfs wat afstand zoeken om de menigte te kunnen toespreken. Een vissersbootje, daar aangemeerd, brengt soelaas. En visser Simon wordt de bootsman met dienst. Hij doet het toch, heel bereidwillig.

Maar dan, na Zijn onderricht aan het volk, komt er een verrassende wending in het verhaal. Een leek in het vak (Jezus) vraagt aan een ervaren zeerot van een visser (Simon) om – overdag nog wel (vissen doe je bij voorkeur 's nachts) – naar het diepe te varen en de netten nogmaals uit te gooien. Het lijkt al even zinloos als te Kana zes reinigingskruiken vullen met water. En de woorden van Jezus' moeder klinken nog na: 'Doe maar wat Hij U zeggen zal'. Ook zij, Simon en zijn maats, doen hier wat de Heer hen opdraagt. Het resultaat is boven alle verwachting. (Dat was het ook met die wijn op de bruiloft.) Zo'n vangst was hun nog nooit te beurt gevallen. Er moest zelfs nog om hulp geroepen worden naar een andere boot om zoveel vis te kunnen binnenhalen.

We vinden dit verhaal tamelijk vooraan bij de eerste drie evangelisten. Bij Johannes staat dit helemaal achteraan als een echt verrijzenisverhaal. Johannes begon immers met 'die overvloed aan beste wijn'. Voor deze vissers moet zulke vangst ook wel meer dan feest zijn. Op eigen kracht hadden ze zich een hele nacht tevergeefs afgesloofd, maar nu Hij er zich mee bemoeit, wordt het resultaat verbluffend.

De sleutel van dit verhaal wordt mij wel duidelijk. Al ons menselijk zwoegen en zweten zonder Hem haalt niets uit. Ons leven en streven wordt maar vruchtbaar als we Hem mee aan boord nemen en zijn aanwijzingen volgen, ook al menen wij het soms zelf beter te weten. Toch maar doen wat Hij ons aanbeveelt, is veruit het beste.

Opvallend hoe die overvolle vismanden plots niet meer onze aandacht verdienen, maar wel wat er met Simon en zijn metgezellen daarna gebeurt! Simon, die vanaf nu ook Petrus wordt genoemd, weet met zichzelf geen blijf. Als eerste 'geroepene' ondervindt hij aan den lijve dat Gods liefde 'gratis' is en dat we dus onze hemel niet moeten 'verdienen'. 'Heer, ga weg van mij, want ik deug voor geen haar'. Maar Jezus kiest voor hem en die anderen, niet omdat zij zo interessant zijn, maar wel omdat Hij hen wil nodig hebben. Hij vraagt hen gewoon om in zijn dienst te treden, en net als Hij, levend vanuit Gods liefde zelf, veel van de mensen gaan te houden. Mensen opvangen, wordt voortaan hun beroep.

Zou missie (=zending, verkondiging) vandaag ook zo nog gebeuren? Cardijn wist daar alles van: langs doodgewone vragen: 'ik heb je nodig'... gewone mensen tot apostel maken van Gods menslievendheid.

2 februari - Opdracht van de Heer
Maria Lichtmis

Lucas 2,22-35

Licht voor de wereld

Halfweg vorige eeuw is het in verval geraakt: de kerkgang! Maar het was eeuwenlang wel de gewoonte dat een moeder enkele weken na de bevalling met haar boreling voor het eerst weer naar de kerk ging. Zij onderging daar met zegeningen en gebed een zuiveringsritus en vertrouwde dan haar kind toe aan de Heer. Dat is het verhaal dat we daarnet in het evangelie beluisterd hebben. Maria ging met Jozef en de pasgeboren Jezus naar de tempel om hem daar aan God aan te bieden. (Dat gebeurde op de 40ste dag na de geboorte, de datum die gekozen werd om Lichtmis te vieren.)

Zoals Abraham, vader van het geloof, met zijn geliefd kind Isaac de berg op ging om hem daar aan God af te staan, zo wordt in dit 'Opdracht-verhaal' duidelijk dat Jezus aan God toebehoort. 'Uw kinderen zijn uw kinderen niet' horen we de Indische dichter Tagore treffend formuleren. Ouders en opvoeders zijn slechts de opgespannen veerkracht waarmee de Boogschutter nieuw leven als pijlen in de ruimte schiet.

En dan is er die ontmoeting met die oude Simeon, een bezield man die heel zijn leven hoopvol had uitgekeken naar de beloofde Messias. Hij is de koning te rijk wanneer hij de kleine Jezus in zijn armen heeft. Nu is voor hem alles volbracht! En wat hij verder over dit kind zegt zal door diens leven bewaarheid worden. Hij zal de wereld redden uit de machten van het kwaad, Door Hem lacht het leven ons toe en rijst er hoop voor alle mensen. Zijn licht doorbreekt immers alle duisternis van het leven. In het verdere evangelie zal duidelijk worden hoe Hij dat doet.

Dat is alles behalve vanzelfsprekend. Dit kind zal een weg vol beproeving opgaan. En zijn moeder zal, net als Abraham destijds, de hartverscheurende pijn in zich voelen, die zulke levensweg met zich meebrengt. Het zal een echte lijdensweg worden, waar hoop en redding de grote troost zullen bieden.

Zoals Abraham vader geworden is voor al wie gelooft, zo wordt Maria in dit verhaal de moeder van het geloof en van alle gelovigen.

Meteen wordt nu de Kersttijd afgesloten. Dit feest was nog een nakomertje, sterk genoeg om de reeds begonnen reeks van 'groende zondagen' te doorbreken. Volgende zondag gaan we weer verder op weg met Jezus, aan de hand van het Lucas-evangelie.

Luc Valvekens
30/1/25